نیتریفیکاسیون / نیتروژن زدایی مرسوم

نیتریفیکاسیون / نیتروژن زدایی مرسوم

نیتریفیکاسیون و دنیتریفیکاسیون متداول معمولاً از روشهای بیولوژیکی حذف نیتروژن آمونیاک از فاضلاب شهری استفاده می شود. این روش همچنین می تواند برای درمان استفاده شود آب شیرین کن(RO)

فاضلاب های صنعتی ، اما در غلظت های بالاتر آمونیوم ، این فرآیند به دلیل اثر سمی آمونیاک بر باکتری های نیتریک کننده مهار می شود (Loehr، 1974). نیتریفیکاسیون تبدیل نیتروژن آمونیاک به نیتریت و بیشتر به نیترات است. دنیتریفیکاسیون تبدیل اکسیژن نیترات به گاز نیتروژن برای حذف کل نیتروژن است. نیتریفیکاسیون در دو مرحله انجام می شود که هر دو توسط دو جنس متمایز از میکروارگانیسم ها انجام می شود. مرحله اول اکسیداسیون بیولوژیکی آمونیاک به نیتریت است (معادله 4). اکسیداسیون نیتریت انجام می شود سپتیک تانک

توسط باستان های اکسید کننده آمونیاک (AOA) (Hatzenpichler ، 2012) و باکتری های اکسید کننده آمونیاک (AOB) (به عنوان مثال Nitrosomonas). این فرآیند هوازی است و قلیایی بودن را به عنوان منبع کربن مصرف می کند.ازن ژنراتور

مرحله دوم نیتریفیکاسیون اکسیداسیون هتروتروفیک نیتریت به نیترات (معادله 5) توسط باکتری های اکسید کننده نیتریت (NOB) است ، به عنوان مثال. نیتروباکتر و نیتروسپیرا. اکسیداسیون نیتریت نیز به اکسیژن نیاز دارد اما قلیایی مصرف نمی کند. با این حال ، تمام میکروبهای نیترات دهنده شیمیایی هستند و از این رو از دی اکسید کربن / قلیایی بودن به عنوان منبع کربن استفاده می کنند و همچنین آمونیاک را به عنوان

منبع نیتروژن برای سنتز سلولی.

دنریفیکاسیون توسط باکتریهای بی هوازی اختیاری هتروتروف انجام می شود. دنریفیکاسیون در غیاب اکسیژن آزاد اتفاق می افتد ، به یک دهنده الکترون (به عنوان مثال کربن آلی مانند متانول ، استات و غیره) نیاز دارد و اسید مصرف می کند. یعنی منجر به افزایش قلیائیت می شود.

نیتریفیکاسیون می تواند به صورت یک روند رشد معلق یا یک روند رشد متصل انجام شود. راکتورهای رشد معلق شامل مخلوط کامل ، جریان پلاگین و دسته ای توالی هستند دریچه منهول راکتورها فرآیندهای رشد پیوست می تواند یک فیلتر قطره چکان یا یک کنتاکتور زیستی دوار باشد (WEF ،

2010) تنظیمات denitrification شامل یک منطقه اکسیژن در داخل قطار درمانی یا a

توالی راکتور دسته ای که هوادهی متناوب است. بسته به پارامترهای عملیاتی ،طیف گسترده ای از گزینه های درمانی در دسترس است ، بسته به اینکه به چه مقدار نیتریفیکاسیون و دنیتریفیکاسیون برای برنامه خاص نیاز است. پارامترهای معمولی طراحی برای همه این فرایندها به خوبی در ادبیات طراحی مستند شده اند (Metcalf & Eddy، 2003).مخازن پلی اتیلن 

جریانهای معمول نفوذ برای فرآیندهای نیتروژن دهی شامل فاضلاب شهری و فاضلاب صنعتی غیر سمی است. دنریفیکاسیون به در دسترس بودن کربن آلی بستگی دارد. در صورت لزوم به مکمل نیاز دارد (به عنوان مثال متانول). نیتریفیکاسیون و نیتروژن زدایی معمولاً با استفاده از لجن فعال ، یک فرآیند رشد معلق انجام می شود. میکروارگانیسم ها در فعال می شوند

لجن نیاز به pH در محدوده 6.0 تا 9.0 با pH مطلوب نزدیک به خنثی دارد (Metcalf &

ادی ، 2003). دما نقش بسزایی در طراحی نیتریفیکاسیون / نیتروژن زدایی دارد

سیستم ها ، میزان جذب مواد مغذی و نرخ رشد میکروبی با افزایش نرخ رشد در بالاتر

دما (Metcalf & Eddy ، 2003). سرانجام ، سیستم های نیتریفیکاسیون / دنیتریفیکاسیون نیاز دارند

سیستم های جداسازی و بازگشت جامدات که بر پیچیدگی آنها می افزاید.